Omgevingswet

In 2016 is de Omgevingswet aangenomen en zal naar verwachting op 1 januari 2021 in werking treden. Aanleiding tot het wetsvoorstel was dat het huidige omgevingsrecht verdeeld is over 26 wetten voor onder meer bouwen, water, milieu, natuur en ruimtelijke ordening. Hierdoor hebben initiatiefnemers van activiteiten steeds te kampen met verschillende wetten met elk hun eigen regels, procedures en planvormen. Met de Omgevingswet zullen de regels voor ruimtelijke ontwikkeling vereenvoudigd en samengevoegd worden. De Omgevingswet zal daarmee een basis vormen voor het samenbundelen van het omgevingsrecht in één wet. Er zullen daardoor minder regels zijn, waardoor overzichtelijkheid zal ontstaan en de wet inzichtelijker zal worden.

In de Omgevingswet wordt ook het omgevingsplan opgenomen. Het omgevingsplan zal het huidige bestemmingsplan uit de Wet ruimtelijke ordening vervangen. Op dit moment heeft iedere gemeente meerdere bestemmingsplannen. Met invoering van de Omgevingswet zal iedere gemeente één omgevingsplan moeten vaststellen, waarin regels worden vastgesteld over toedeling van functies aan locaties, maar ook regels over activiteiten die mogelijke gevolgen voor de fysieke leefomgeving hebben, zoals bijvoorbeeld het kappen van bomen.

Voor burgers betekent de Omgevingswet dat zij straks nog maar (digitaal) één vergunning hoeven aan te vragen, bij één loket. De mogelijkheden om zienswijzen naar voren te brengen bij een ontwerpbesluit, bezwaar in te dienen tegen een beschikking, in beroep te gaan en een voorlopige voorziening te verzoeken bij de rechtbank blijven bestaan.

Ondanks dat het bestemmingsplan toch lijkt te verdwijnen, zal deze toch grotendeels te herkennen zijn in het omgevingsplan. Het voordeel van het omgevingsplan ten opzichte van het bestemmingsplan is echter dat deze meer mogelijkheden zal bieden voor burgers en meer duidelijkheid zal geven omtrent procedures. Ook zijn in het omgevingsplan alle regels opgenomen over een bepaald gebied, waardoor initiatiefnemers van activiteiten maar in één regeling kunnen kijken en niet hoeven te zoeken in een verdeeld aantal wetten.